Kjerag

Afgelopen weekend naar Kjerag. Ik was eerst niet van plan om te gaan, want het was nog al een gedoe om daar te komen met het openbaar vervoer, maar uiteindelijk hebben we toch maar besloten om het wel te doen. (lange zin)

Zaterdag: om 9 uur waren we in Stavanger, want om 9.50 zou de bus naar Kjerag vertrekken. Het was de toeristenbus, dus we zouden mooie dingen te zien krijgen. Het was een tocht van bijna 4 uur. We kregen inderdaad veel mooie dingen te zien. We reden door de bergen en daar zijn de uitzichten prachtig. We hadden onderweg 2 stopen. De eerste was bij Byrkjrdalstunet. Hier hebben ze een kaarsenfabriek en nog wat dingen, maar we hebben niet zoveel gezien, want het was erg slecht weer. Veel regen. Toen gingen we weer verder en het weer werd alleen maar slechter. Wij dachten, dat belooft nog wat voor Kjerag, want dat is een tocht van ongeveer 5 uur lopen. De 2e stop was bij Oygardstolen en daar zijn wij de bus uitgegaan, want dat was het beginpunt van onze wandeling. Toen we aan onze wandeling begonnen spetterde het nog wat en het waaide heel erg. De tocht bestond uit 3 beklimmingen en 2 afdalingen (terug andersom). Het begon al meteen heel steil en dat is eigenlijk zo gebleven. Behalve het eind, dat is redelijk vlak. Onderweg ook veel mooie dingen gezien. Toen waren we bij de laatste wegwijzer voor Kjerag Bolten (dit is een steen vastgeklemt tussen 2 rotsen op 1000m hoogte). We waren inmiddels al aangekomen bij Kjerag, maar dat wisten we nog niet, want het weer was zo slecht. Bij die wegwijzer kwamen we een fransman tegen, die een stukje voor ons uitliep. En ineens waren we bij Kjerag Bolten. Dat was heel raar, want we waren er opeens. We moesten eerst over een stuk sneeuw, maar toen waren we er echt. Natuurlijk wilde iedereen op de foto op de steen. Ik dacht eerst dat ga ik niet doen, ik ben mijn leven nog niet zat. Maar de rest deed het ook en het zag er heel makkelijk uit. Dat was het ook wel, totdat het heel hard begint te waaien, dan wordt het wel wat enger. Katja stond maar te prutsen met mijn camera en ik had geen idee wat ze allemaal tegen mij riep. En ik stond daar maar op die steen en de wind maar waaien en toen kwam die fatale windvlaag.. Hij begon als een gewoon briesje, maar zwelde aan tot een wind die in een orkaan niet had misstaan. Ik was zo overdonderd door de wind dat ik mijn evenwicht verloor en viel.. Bijna, want ik kon me nog net vastgrijpen aan de steen en zo bleef mij een val bespaard. Het liep dus gelukkig goed af. Wie van jullie heeft nu het hart in zijn keel zitten? Wees gerust er is niet veel van waar. Ik liet me even meeslepen. Ik stond inderdaad op de steen (foto's voor bewijs) en het waaide en het duurde lang (voor mijn gevoel) voordat Katja de foto maakte, maar er is niks gebeurd. Katja was nog wel zo gek om op 1 been op de steen te gaan staan en de fransman was zo gek om haar na te gaan doen. (hij had trouwens geluk dat wij er waren, zodat hij ook op de foto kon). Toen nog wat meer foto's maken van de omgeving. Toen begon het echt te plensen. We hadden wel regenjassen, maar de rest werd ontzettend nat. We liepen nog even naar Kjerag, om van het uitzicht te genieten, maar er was niks te zien. Toen zijn we maar terug gelopen. Onderweg werd het wel weer droog gelukkig en de wind ging ook liggen, maar nat waren we wel. Bij Oygardstolen werden we opgehaald door een taxi die ons naar Lysebotn camping te brengen, want daar zouden we overnachten. Het was inmiddels half 7 toen we klaar waren met de wandeling. Die 5 uur klopt, maar ik moet erbij zeggen dat daarbij ook de tijd zit die we hebben doorgebracht op Kjerag Bolten.
Op de camping zijn we maar wat gaan eten en aan het bier gegaan. We hebben de avond doorgebracht in het cafe/restaurant daar, want daar was het warm, aangezien wij nat waren. We hebben daar ook lekker op droge sokken rondgelopen om warme voeten te krijgen. (ik blij dat ik onderweg toevallig droge sokken had gekocht, want die was ik vergeten mee te nemen). We hebben nog wat zitten kletsen met een basejumper (want van Kjerag basejumpen ze heel veel) Toen onder de douche en naar bed, want ik was heel moe (net zoals nu)

Zondag: we stonden rond een uur of 10 op, want we wilden met een boot mee die de basejumpers zou ophalen vanaf hun landingsplaats en dan zouden we ze ook kunnen zien springen. Maar helaas ze gingen niet vanwege het slechte weer. We moesten heel lang wachten, want om half 4 ging onze boot pas terug. We hebben weer in het cafe/restaurant gezeten. Wat spelletjes gedaan en gelezen. Toen met de boot over het Lysefjord naar Lauvvik. We zagen nu Kjerag van onderaf en ook Florli (de grootste trap van de wereld 4444 treden) en Preikestolen van onderaf (van boven is mooier). Rond kwart voor 5 waren we in Lauvvik en om kwart over 7 zou onze bus pas gaan. Dus zijn we met de veerboot even naar Oanes gegaan om te eten en toen weer terug. Met de bus van Lauvvik naar Sandnes en toen met de bus naar Stavanger en toen weer naar huis. In de bus kwamen we nog een paar Franse studenten tegen, dat was gezellig.

Ik moet zeggen ik was wel heel moe van het weekend. O ja en de tocht naar Kjerag is veel zwaarder als de tocht naar Preikestolen en het is makkelijker als je een auto tot je beschikking hebt, want dan hoef je niet zolang te wachten.

Gister ben ik dan eindelijk naar een zandstrand(je) geweest. Het stelde niet zoveel voor. We zijn ook nog naar de vuurtoren gelopen en toen weer terug. Het was gister voor het eerst sinds lange tijd mooi weer en vandaag helemaal, dus na het werk lekker in het zonnetje gelegen. En nu heb ik weekend!