Op bezoek bij een Noorse dokter

(English text below)

Nadat afgelopen weekend helemaal verregend was, begon deze week heel goed met stralend weer. Het werk was intensief, maar ging snel voorbij en 's avonds was het lekker genieten van het mooie uitzicht hier op het eiland. Daarnaast begin ik mijn plaats hier steeds beter te vinden en wordt het steeds gezelliger met Cristina (het andere meisje). Dus geen wolkje aan de lucht (letterlijk en figuurlijk).

Tijdens het werken had ik een heel leuk item bedacht voor het verslag van deze week, maar dat moet maar even wachten, omdat ik besloot om mijn werkweek ongeveer te halveren. En niet op een positieve manier.

Afgelopen woensdag was het weer zo'n prachtige dag, dus Cristina en ik gingen voor een wandeling. We waren bij ons het pad nog niet af of het noodlot sloeg toe. Ik stond met mijn rechtervoet op een steen waardoor mijn enkel zwikte en ik op mijn linkerknie viel. Resultaat een zere enkel, een zere knie en een kapotte broek. Van de broek baalde ik nog het meest, want die was net nieuw. Toen had ik duidelijk nog niet door hoe erg de schade was. Door het gat in mijn broek leek het een schaafwond en ik had niet al te veel pijn. Het leek me wel verstandiger om de wond eerst even schoon te maken alvorens weer verder te wandelen. En toen rolde ik mijn broekspijp op...

Toen ik de wond wilde schoonmaken, bleek het toch iets meer te zijn dan alleen een schaafwond. Het was een typisch gevalletje van verkeerde steen op de verkeerde plek.
Ik ben blijkbaar op een scherpe steen gevallen waardoor ik een diepe snee van 4 cm vlak onder mijn knie had. Ik baalde al dat ik was gevallen, maar toen ik het woord hechtingen hoorde, toen had ik het even niet meer. Er werden hulptroepen bij geroepen. Cristina heeft een hele verbanddoos bij zich, waardoor ik de wond deels schoon kon maken (aan de snee wilde ik niet zitten) en Junes vader kwam zijn medische opinie geven (hij heeft op de ambulance gewerkt). Toen hij ook vond dat de wond gehecht moest worden, is toch maar de dokter (huisartsenpost) gebeld, waar we meteen terecht konden. Dus wij (June, Cristina en ik) op pad.

Ik was zo van slag dat ik zonder schoenen het huis uit wilde lopen (ik stond al buiten op de trap). Bij de dokter werd ik meteen geholpen. Ik had een arts in opleiding, ze was heel aardig en ik heb praktisch niets gevoeld (alleen de verdoving). Een klein kwartiertje en 4 hechtingen later konden we weer terug naar huis.

En nu zit ik met mijn pootje omhoog en kan ik niet zoveel. Ik voelde me wel even rot dat ik niet kan helpen. Vooral als je ziet dat iedereen weer aan het werk gaat. We zijn nu twee dagen verder en met de pijn valt het gelukkig mee. Ik heb geluk gehad. Het is een vleeswond in het stukje vlees net onder de knie. Ik kan al weer wat soepeler lopen en mijn knie een beetje verder buigen. Ook de wond ziet er goed uit. Ik slaap alleen slecht, omdat ik alleen op mijn rug kan liggen, maar dat komt ook wel weer goed. Dus laten we maar hopen dat de rest van het herstel ook zo spoedig zal verlopen en dat ik weer snel volledig op de been ben.

Hilsen, Christine

PS: Ik heb alles bij de dokter in het Noors afgehandeld. Ik ben zo trots op mezelf!


Visiting a Norwegian doctor

After a very wet weekend, the rest of the week began with beautiful weather. The work was intense, but it went fast and in the evening we could enjoy the view here on the island. On top of that, I'm starting to feel more at home here and I'm having more and more fun with Cristina (the other girl here). So everything is was perfectly fine.

During working in the greenhouse I'd thought about a great subject for this week's report, but that has to wait a bit, because I decided to cut my week in half (pun not intended). And not in a good way.

Last Wednesday the weather was great again, so Cristina and I decided to go for a walk. We we're not yet down at the road, or disaster occurred. With my right foot I stepped on a stone, which caused my ankle to sprain en me to fall on my left knee. The result: a sore ankle, a painful knee and a hole in my trousers. The thing that annoyed me most was the hole in my trousers, because I had just bought them. At that point I was still unaware of the damage that was done. When I looked through the hole in pants, it seemed I just had a abrasion. SO we decided to go home to clean the wound before we continued with our walk. And then I rolled up my trousers...

When I wanted to clean the injury, it appeared to be a little more than just an abrasion. It was a typical case of wrong rock at the wrong place. Apparently I fell down onto a rock, which made a deep cut of 4 cm. just below my knee. I really didn't like it that fell, but I lost it a little bit when I heard the word stitches. So we enlisted the help of reinforcements. Cristina brought a first aid kit, so that I could clean most of my injury (I didn't want to touch the cut) and Junes father came to give is medical opinion (he has worked on the ambulance). He also thought I needed stitches, so we called the doctor and we (June, Cristina and me) were on our way.

I was so upset that I wanted to leave the house without my shoes on (I was already outside before I discovered it). At doctor's they helped me immediately. I had a trainee doctor. She was very nice and I hardly felt a thing (just the anesthesia). And 15 minutes and four stitches later, we were already on our way back home.

And now I'm sitting with my leg up and I can't do too much. I do feel bad about that, especially when you see everyone prepare for work and you know you can't help. It's been two days since they stitched me up and thankfully I'm not in too much pain. I've been lucky that it's just a flesh wound. Walking goes easier and easier and I can bend my knee a little further. Also the wound looks good, it's healing well. The only thing is that I can't sleep too well, because I can only lay on my back. But it will be fine. So let's hope that the rest of my recovery goes just as well and that I'll be up and running in no time.

Hilsen, Christine

PS: I handled everything in Norwegian at the doctor's, so I'm so proud of myself!