Het grote ik laat iedereen weer eens weten wat ik

aan het doen ben bericht.

Zo groot dat de titel er niet eens op past. Als eerst mijn excuses voor de lange afwezigheid van mooie verhalen over een prachtig land. De waarheid is, er gebeurd hier niet zo veel bijzonders. Maar ik ga proberen om jullie toch weer helemaal up to date te krijgen. (Moet niet moeilijk zijn, aangezien ik de meesten nog gesproken heb, toen ik rond kerst thuis was).

Ok, waar was ik gebleven... Eind oktober ergens of niet?

November:
November stond in het teken van stress. Na de eerste paar maanden nogal freeweelend doorgebracht te hebben, kwamen de tentamens toch wel erg snel dicht bij. Dus toch nog maar ff de boeken in. Alhoewel dat ook niet zo vaak was.
November stond ook in het teken van het bezoek van mijn ouders. Die kwamen mij nog even een hart onder de riem steken aan het eind van de maand. En als bedankje ging het spontaan sneeuwen. De hele maand nog geen sneeuw gezien, en toen zij kwamen was het ineens een witte wereld. Ging de stad ineens slijmen; zo van kijk mij eens mooi zijn. Terwijl het eigenlijk een hele saaie stad is. (Geef mij maar Groningen) Helaas is het daarna nooit meer niet wit geweest en ik moet je bekennen, ik ben het nu goed zat.

December:
December stond in het teken van nog meer stress, tentamens, maar gelukkig ook de kerst in eigen land.
Om een lange stressvolle maand kort samen te vatten: ik heb al mijn tentamens gehaald, maar vraag me niet hoe.
En toen mocht ik naar huis. Jeej!! In die 2 weken dat ik thuis was, heb ik geprobeerd om iedereen te bezoeken en lekker te ontspannen. Helaas was dit niet al te slim, want toen kwam januari.

Januari:
Januari stond in het teken van heimwee. Ik wilde eigenlijk niet terug naar Trondheim. Nederland is zoveel leuker, daar gebeurt tenminste wat. Maar ja.. Ik moest natuurlijk wel. En het is natuurlijk leuk om al je vrienden weer te zien, alhoewel de meeste weg waren, omdat ze er maar 1 semester waren, maar toch.. Afgelopen maand was niet mijn beste maand. Ik heb me veel alleen gevoeld, vooral omdat ik nu weet wat ik allemaal mis van Nederland. Toen ik hier in augustus kwam, was alles spannend en nieuw. Dat was nu niet zo, ik wist waar ik terecht kwam en dat was niet heel bemoedigend. Maar ik wil niet teveel zeuren. Alles wordt vast beter als de zon weer gaat schijnen en de sneeuw weg is. Ik ga echt een feest vieren als dat gebeurt; het grote hoera de sneeuw is weg en ik leeft nog feest. Hoewel ik over dat laatste niet zo zeker ben, aangezien ik gister lelijk onderuit ging en nu last heb van mijn pols en been. Maar dat gaat vast ook wel weer over.

Het grote lichtpunt van deze maand was het bezoek van mijn lieftallige zusje, die tussen haar tentamens door besloot om even op vakantie te gaan. Het was echt een heel gezellig weekend. Op vrijdag flink geshopt, op zaterdag weer gewinkeld en 's middags de hele middag gebakken voor onze Dutch-Party 's avonds. Compleet met oranje vlaggetjes en brulshirts. En dat was een groot succes. Ik verwijs jullie door naar de foto's.
Zondag hebben we in het zwembad doorgebracht en 's avonds pizza gegeten in de tv-toren. En op maandag moest ze helaas weer weg :(. Esther bij deze nog een keer bedankt voor het ontzettend gezellige weekend.

En nu zitten we alweer in februari. En dat was ongeveer alles wat ik jullie te vertellen had. Ik beloof niks meer over wanneer ik weer ga schrijven. Maar ik heb nog wel een reisje naar Røros in het verschiet en morgen een verjaardag van Gosia. Dus wel weer leuke dingen.

Ik spreek jullie snel weer. (K)